ՍԻՐՈՎ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻՑ
September 21, 2022
Հայ մոր սիրո ուժը
Թեև «Sewing Hope for Armenia»-ի պատմությունը սկսվում է միայն 2020 թվականի Արցախյան պատերազմից հետո, նայելով Հայկական Թագավորության հնագույն քարտեզին, ինչպիսին Երևանի Ծիծեռնակաբերդի ցեղասպանության հուշահամալիրի նախասրահում գտնվող քարտեզն է, կտեսնեք, թե դարերի ընթացքում հայ ժողովուրդը որքան հող է կորցրել։
Որպես աշխարհի հնագույն մշակույթներից մեկը՝ հայ ժողովուրդը հպարտ է և ուժեղ ու պաշտպանում է իր ժառանգությունը։ Քիչ ժողովուրդներ են տուժել այնքան, որքան հայ ժողովուրդը. կարելի է միայն պատկերացնել կորցրած կյանքերն ու կրած տառապանքները տված յուրաքանչյուր քառակուսի մետր հողի դիմաց: Հայկական տառապանքը իր գագաթնակետին հասավ Հայոց ցեղասպանության ժամանակ, որը տեղի ունեցավ 1890-1917 թվականներին: Մոտ 1,2 միլիոն հայ կանայք, երեխաներ, տարեցներ ու հաշմանդամներ ուղարկվեցին մահվան երթերի դեպի Սիրիայի անապատ 1915 և 1916 թվականներին: Տեղահանվածները զրկված էին սննդից և ջրից ու ենթարկվում էին կողոպուտի, բռնաբարության և ջարդերի։ Սիրիական անապատում փրկվածներին ցրում էին համակենտրոնացման ճամբարներ։ 1916 թվականին պատվիրվեց կոտորածների ևս մեկ ալիք՝ մինչև 1916 թվականի վերջը կենդանի թողնելով մոտ 200,000 տեղահանվածների։ Հայոց ցեղասպանության ժամանակ Օսմանյան կայսրության կիրառած մեթոդները հետագայում ոգեշնչեցին նացիստական Գերմանիային իրականացնել Հոլոքոստ
և ճանաչվեցին 32 երկրների և ՄԱԿ-ի կողմից, որպես մի ամբողջ ժողովրդի առաջին համակարգված վերացում իրականացնող։
Չնայած մարդկային արժեքներին՝ Հայոց ցեղասպանությունը նաև հանգեցրեց Արևելյան Անատոլիայում ավելի քան երկու հազարամյա պատմություն ունեցող հայկական քաղաքակրթության ոչնչացմանը: Հետագա պատերազմները մինչև օրս շարունակում են աշխարհի հնագույն քաղաքակրթություններից և մշակույթներից մեկի համակարգված ոչնչացումը:
Իր ակունքներից ի վեր հայ ժողովրդի բաբախող սիրտը և նրա հավերժական մշակույթի երաշխավորը մայրն է: Հայաստան աշխարհի նման, հայ մոր սիրտը ևս մաշվել է այդքան սեր տալուց:
Հենց այս հայ մայրը, ով դարեր շարունակ լաց է լինում նրանց համար, ում մենք անվանում ենք զինվոր, բայց ում մեջ նա տեսնում է միայն իր որդուն, եղբորը, ամուսնուն կամ հորը, պատճառն է նրա, որ մենք ստեղծել ենք «Sewing Hope For Armenia» ընկերությունը: Միայն ՄՈՐԸ փրկելով և պահպանելով կարող ենք հույս ունենալ, որ նույն ջանքերով կփրկենք հայ ժողովրդին և հայ մշակույթը:
Իրենց անապահով վիճակի և խոցելիության համար խնամքով ընտրված 10 մայրեր, 2021 թվականի հունվարի 8-ին հրավիրվել են Երևանի Մարշալ Բաղրամյան պողոտայում գտնվող նորաստեղծ կենտրոն։ Այս կենտրոնը մի խումբ երիտասարդ հայ կանանց նախաձեռնությունն էր, որոնք չափազանց երիտասարդ էին որդիներ ունենալու և նրանց պատերազմ ուղարկելու համար, սակայն չափազանց հասուն էին, որ բոլոր 6000 հայ զինվորներին, ովքեր զոհել էին իրենց կյանքը վերջին 44-օրյա Արցախյան պատերազմում, համարեին իրենց որդի և եղբայր:
Այս մայրերի կենտրոնում կանայք գտան իրենց միմյանց մեջ՝ թույլ տալով իրենց կիսել վիշտն ու կորուստը: Ալքիմիայի պես, այս մայրերի արցունքներն ու հույզերը վերածվեցին սիրո և կրքի, միմյանց, իրենց ընտանիքների և ապագայի հանդեպ: Հայկական գործվածքի գունեղ ու գեղեցիկ նախշերի միջով նրանց նուրբ մատները քաշում էին իրենց հետո եկող այդքան մայրիկների թելը` կործանման մոխիրներից ստեղծելով լույսի և սիրո հավաքածու:
Ստացված հավաքածուում անցյալի ողջ գիտելիքն է, դարերի արցունքներն ու ծիծաղը, բայց նաև սերը, զգացմունքներն ու հաստատակամությունը՝ կառուցելու ապագան՝ պայծառ ու ամուր ապագան: Երբ այս նուրբ մատները մեկ առ մեկ կարում են, մոխրի մոխրագույնը վերածվում է ծիրանի ծիրանագույնի, նռան կարմիրի, այն անուշահոտ մրգերի, որոնք ծնվել են շատերի արյունով լցված բերրի հողից:
Մեկնաբանություններ